Dette blogginnlegget handlar om noko som eg prøver å fokusere på for tida. Sjølvsagt tenkjer eg mykje på boklansering og alt rundt det, men livet handlar, på godt og vondt og heldigvis, om meir enn det ein sjølv finn på å engasjere seg i. (Bileta i denne bloggen er frå noko av det som har vore min oktober så langt.)
10. oktober var det Verdsdagen for psykisk helse. I samband med det vart det arrangert fakkelvandring Elvelangs. Eg skulle stå i gapahuken og fortelje for borna. Det kom to-tre ungar, ein baby og rundt 40 vaksne som fann fram barnet i seg og høyrde smilande etter medan eg fortalde om den vakre, grøne dragen som kjende seg så einsam og aleine.Fortsett å lese «EG ØVER»
Kjære folk 