Kjære folk!
Er du av dei som snakkar med deg sjølv? Eg gjer det av og til. Som oftast går den samtalen føre seg inne i hovudet, men det hender at eg mumlar halvhøgt. Dersom eg er aleine, står fast midt i ei strikkeoppskrift eller prøver meg på noko nytt ved komfyren, då hender det at eg treng einkvan å diskutere med.
I dag skriv eg om to ting som eg gjerne kunne ha snakka med fleire om.
Fortsett å lese «ID-KORT, DVALE OG EI LITA UNDRING»Kjære folk!
Ein kan ikkje klage når morgonen er så vakker:
Eg tenkjer på det av og til at dette kjem eg sannsynlegvis til å sakne. Men ein kan ikkje få alt her i livet. Eg må i alle fall ta meg tid til å nyte det medan eg har det.
Fortsett å lese «AVISLAURDAG, MØBEL OG MELLOM LINJENE»Kjære folk!
I dag er det Samefolkets dag.
Denne nasjonaldagen vart vedteken på Samekonferansen i 1992, og er felles for alle samar i Noreg, Finland, Sverige og Russland.
Lihkku beivviin!
Fortsett å lese «NETTROLL, ORD EG IKKJE HAR BRUK FOR OG I ALBUMET»Kjære folk!
Den siste tida har det dryssa litt vinterstemning ned over Holmestrand. Det er eg glad for.
Verda er slik no at det er mykje å skrive om, og det gjer at eg har mykje på hjartet.
Fortsett å lese «EIN DAG FOR HISTORIEBØKENE, NORMALT OG DETTE VESLE LIVET»Kjære folk!
Det hadde vore fint å kunne teikne kjenslene sine. Er det for eksempel mogeleg å teikne det å glede seg? Kan eit maleri få fram håpet? Kva slags farge har melankolien? Eg veit ikkje. Eg er ingen kunstnar, men eg kjenner att gleda, håpet og melankolien når ein av dei kjem på vitjing. Av og til, når eg ser noko fint, er det ofte noko som vekkjer gode kjensler i meg. Denne vesle tassen fotograferte eg på Ål stasjon i september fjor. Kan han vere eit bilete på ei kjensle?
For meg kan den vesle stemorsblomen vere lengten, – lengten etter vår og sumar. Adventstida er tid for lengt, og det kjennes i alle fall godt å lengte etter noko som er fint og som er like rundt hjørnet. Snart er det jul.
Fortsett å lese «SNØFNUGG, GÅVER OG SOM FROSTROSENE»Kjære folk!
Eg har høyrt at Knut T. Storbukås, betre kjent som Sputnik, skal ha sagt «I hele min tid har jeg aldri lest en bok». Heilt ærleg tala, så er det no lenge sidan eg har lest ferdig ein roman. Det er så mykje anna å lese og så mykje anna å tenkje på og gjere, at eg finn inga ro. Eg håpar det betrar seg etter kvart. Enn så lenge er det trøyst å finne i desse orda til Toralv Maurstad: «Man blir ikke nødvendigvis dypsindig av å bo i en lenestol og lese bøker.»
Då tek eg fatt på denne laurdagsbloggen, som blant anna har eit lite avsnitt om ei bok.
Fortsett å lese «TIL Å RISTE PÅ HOVUDET AV, HENDER OG FARGEBYTE»Kjære folk!
I dag er det allehelgenskvelden og/eller halloween.
Markeringa av denne kvelden er opprinneleg ei heidensk feiring, som seinare vart gjort til ein kristen skikk, men som i vår tid har utvikla seg til ei ikkje-religiøs høgtid.
Sidan årtusenskiftet har det blitt stadig vanlegare å feire halloween i Noreg. I fylgje undersøkingar som Virke har gjort, brukar me mellom 200 – 300 millionar kroner på godteri, kostymer og pynt i samband med halloween-helga i Noreg!!! I år blir det nok annleis, og eg reknar ikkje med å få utkledde ungar på døra i kveld.
Nok om det. Eg har heilt andre ting på hjartet.
Fortsett å lese «SPENNINGA STIG, NYSGJERRIGPER, TREET OG DEN GAMLE DAMA»Kjære folk!
I dag er det FN-dagen. Dagen vart innstifta for å informere om målsettingane og resultata til FN. Visste du at i 1971 vart det foreslått at 24. oktober skulle vere offisiell høgtidsdag i alle medlemsland? I Danmark, Finland og Sverige er denne dagen flaggdag. Det blir flagga anten med FN-flagget eller med landet sitt eige flagg.
I Noreg har det ikkje vore fleirtal for å gjere FN-dagen til offisiell flaggdag.
Men nok om det. I dag har eg litt av kvart anna på hjartet.
Kjære folk!
I dag vil eg byrje med å minne om at det er FN-dagen for avskaffelse av fattigdom i dag. Å utrydde fattigdom er nedfelt i FN sitt bærekraftmål nr 1.
I 1990 levde 35 prosent av befolkninga i verda i ekstrem fattigdom. I 2013 var andelen redusert til 10,7 prosent. Det er likevel ein lang veg å gå før fattigdomen er utrydda.
For meg har 17. oktober vore ein glad dag dei siste 17 åra. Det er noko av det eg vil skrive om i dag.
Kjære folk!
Eg er sikkert ikkje aleine om å av og til trenge både pusterom og albogerom. Det er godt å kunne finne seg slike stader og stunder utan å måtte forklare kvifor. Når eg går for meg sjølv for å skrive, kjenner eg meg heldig.
