Kjære folk!
I dag er utsiktsbiletet frå ein stad det er fint å berre sitje og vere til.
Eg prøver så godt eg kan å vere til stades akkurat no og akkurat her eg er akkurat no. Det er vel ikkje slik at eg er den einaste som kan ha problem med å bli fanga opp av tankar og minner om fortida eller av stress med planlegging av og grubling over framtida.
Eg kan framstelle dette med eit slags reknestykke:
Kjære folk 