Kjære folk!
I veka som har gått har eg snakka litt høgare, skrive litt sintare og brukt litt større bokstavar enn det eg pleier å gjere. Eg har engasjert meg i automatisering, valfridom og sjukelønsordning. Alle desse er viktige saker, men i den store samanhengen vert dei vel for småting å rekne. Eg startar denne laurdagen med eit dikt der eg ynskjer å seie noko om slikt som gjer vondt og som er mykje større.
Kling, vesle bjølle
Ei gamal kone sit på sengekanten
i eit sundbomba hus. Ho
stirer på meg
og skrik
frå avissida si. Skrik
at ho ikkje orkar.
Ho
vert mor mi
Ein liten gut går åleine på vegen
i eit land langt borte. Han
stirer på meg
og skrik endå høgare
frå avissida si. Skrik,
og eg
vert mor hans
Deretter går eg ut
til frisør og
på kafé
Kling, vesle bjølle. Lat
meg
og heile verda
høyre
og ikkje gløyme
Helsing frå K-M
Kjære folk 