Kjære folk!
Ingen av oss er vel heilt den same heile tida. Eg kan ha svært gode og glade dagar innelåst med nedrulla gardiner og lyset av. Då kan eg ha det fint aleine saman med det som er inne i mitt eige hovud.
Andre dagar kan eg vere så selskapssjuk at eg vil snakke med mat i munnen og tisse med døra open. Då må eg få med meg alt og kommentere det meste.
Her kjem to små dikt om desse introverte dagane.
bank på
bank på
ikkje kom
rett inn
det kan vere at
eg gret for
ei skam
rasar av
ei lukke
eller tenkjer på
noko djupt
her inne
noko du aldri
får sjå
bank på
ikkje trå
så tett
det kan vere at
eg ler av
ei blygsel
sørgjer over
ein fryd
eller fryktar for
noko djupt
i meg
noko du aldri
får vite
bank på
lydlaust
det var
så stilt
ikkje ein lyd
ikkje anna enn litt leven
berre eit grann støy
frå slikt som ikkje
brydde tanken
endra humøret
skipla godlunet
eg høyrde
susinga frå oppvaskmaskina
bråket frå bygningsarbeidarane
ropa frå ungane på trampolina
nesten heilt lydlaust
var det
tyst
og eg
kunne høyre
mi eiga ro
så kom
du
Helsing frå K-M
Kjære folk 