VERNEVERDIG

Kjære folk!

Det ser ut til å bli ein fin torsdag. Eg startar dagen med å gå ut på verandaen i andre høgda for å sjå ut over fjorden og hagen. I dag er det staudebedet som får æra av å bli fotografert. Å sjå det spire og gro, gjer meg like glad og like overraska kvar einaste vår. I denne delen av hagen skiftar fargane heile den snøfrie årstida etter som nye plantar veks til og får blomar.

Men temaet er språk. Hagepraten får me ta ein annan dag.

Dette  diktet skreiv eg etter at eg hadde lese Karl Ove Knausgård sin takketale då han fekk Svenska Akademiens nordiske pris.

Det stod der og venta
på kvar og ein av oss
på deg
på meg
den dagen me kom
ut i denne verda

slik var det
for oldemora mi
for bestemora mi
for mor mi og

slik var det
for sonen min
for hans son og
slik vert det

Språket står der
klart for bruk

Her og no
kan eg
kan du
kan me alle

sleppe laus
tankar
meiningar
med fine ord som
har vore der og
vorte overlevert
frå generasjon
til generasjon

Det fyrste ordet
sonen min sa var
lys
Lys, sa han
og peika.
Han og språket hadde vorte
eitt

Har me noko meir
verneverdig?

I morgon skal me rope hurra.

Eg sender ein liten hurra-tanke til det norske språket og ynskjer alle ein strålande nasjonaldag.

Helsing frå K-M

Forfatter: Kjærefolk

Litt om meg: - Har avslutta ei mangslungen karriere innanfor norsk skulevesen. - Har eit meir enn 100 år gammalt hus i Ål i Hallingdal, og synes at det er stas. - Gift, mamma, farmor og bonus- både det eine og det andre. - Stort sett blid, glad og nøgd med livet. Kvifor byrjar ei litt gammel dame med blogging? Eg bloggar fyrst og framst fordi eg er glad i å skrive. Det kan jo også hende at det finnes einkvan som har interesse av å bli invitert inn i kvardagen og tankane til eit heilt vanleg kvinnfolk. Vis alle innlegg av Kjærefolk