Kjære folk!
Eg får litt panikk når eg tenkjer på at det er meir og meir vanleg at denne heilt ufarlege, men veldig ekle gjesten flyttar inn i norske heimar. Han er avlang, hårete, har lange antenner framme og haletrådar bak. Han er hardfør, aktiv om natta og omtrent umogeleg å bli kvitt. Lat meg få presentere herr Skjeggkre:
Han kjem seg ofte inn i heimen saman med dei pappaskane me får store sendingar i. Det er altså eit godt råd å pakke opp ute og kaste pappen.
Dersom desse ekle kreka fyrst har kome seg inn, må det kjemisk sanering til for å bli kvitt dei.
Miljødirektoratet har gitt grønt lys for bruk av insektmiddel mot kakerlakkar for å kjempe mot problemkrypa. Folkehelseinstituttet har også eit pågåande forskingsprosjekt for å finne produkt og metodar mot problemet.
Dette får vere nok redsler for denne gongen. Eg avsluttar temaet med ei slags oppsummering:
Av og til
er eg så redd
for alt
og for ingenting
redd for det
eg skulle ha gjort
redd for det
som kjem
redd for vinden
den bur på loftet
og for mørkret
som luskar bak gardinene
for alt som
gøymer seg
bak alle stengde dører
Aller mest redd
er eg
for alt eg ikkje veit
og alt eg ikkje styrer
mest for det vesle
eg kan alt om
minst for det store
eg ikkje forstår
Slik kan det kjennast sjølv, om eg veit at røynda er som teikninga under her viser:
Då ynskjer eg å roe det heile ned med noko vakkert. Her er elva Votna som renn gjennom Vats og Leveld i Ål kommune.
Frå neste innlegg av og heile sommaren gjennom, skal eg konsentrere meg om alle gledene. Og det er ikkje få.
Helsing frå K-M
Kjære folk 