Kjære folk!
September er ein vakker månad, ikkje sant? Eg går ut på trappa og helsar «Hei på deg, haust!» før eg tuslar ut i det doggvåte graset.
Eg likar det friske draget i den skarpe og kjølege lufta. Eg nyt dei vakre fargane ute og gler meg over den lune stemninga inne. Framleis kan eg pusle i hagen og plukke med meg inn ein glad, liten haustbukett.
Men det var ikkje hausten eg skulle skrive om i dag.
Fortsett å lese «DERSOM EG PUTTA LIVET MITT NED I EIN KOMMODE»Kjære folk!
God sundagsmorgon!
Eg har sagt det før, og eg seier det igjen; dersom morgonen har byrja litt trått, er det aldri for seint å få ein god start på dagen.
Bloggen i dag blir korkje tung eller vanskeleg, men fleire tusen milliardar tre er kanskje verdt eit blogginnlegg? Og korleis står det til med mi manglande fotballinteresse?
Fortsett å lese «TRE, FOTBALL OG EI LITA HAUSTGLEDE»Kjære folk
Før eg går over til eit nytt tema, avsluttar eg skriveriet om haust med eit dikt.
Kjære folk!
Eg er på Ål. Eg har gått tur forbi det huset der eg budde då eg var småskulejente. Sjølvsagt strøymer minna på.
Mor mi tok meg ofte med på tur ut når det var regnver. Me gjekk langs vegen og var to, godt kledde i kvart vårt olje(u)hyre. Ho viste meg kor vakkert alle ting vart når det fekk regndråpar på seg. Fargane vart klårare, kvite steinar strålte sterkare og små vassdråpar vart som luper når dei la seg til ro på et blad. Det er fint å gå ute i regnet.
Kjære folk 