Kjære folk!
Det var så opplagt den gongen. Eg skulle flytte ut, studere og treffe nye folk. Det vart aldri slik at eg flytta heim att. Men så vart eg eldre, og lengten etter dalen vart sterkare. Eg måtte hit oftare.
Kvar gong eg er på Ål, bur eg her:
Kjære folk!
Å vekse opp med ein kjærleg far, er eit fantastisk utgangspunkt for resten av livet.
Han fortalde meg at eg var bra nok, flink nok og vakker nok. Omverda klarte aldri å overtyde meg om det motsette.
Han tok meg med på tur ut i naturen og let meg kjenne at det var fantastisk å vere ein slik liten puslebit i dette forunderlege puslespelet.
Han lærte meg å danse. Heilt frå før eg kunne gå, dansa han med meg. Han let meg ikkje gå på fest før han syntes eg var flink nok til å danse.
Kjære folk 