heim – Kjære folk

Å KOME HEIM

Kjære folk!

Kor godt er det å kome heim?

Då eg var ein unge, då var det å kome heim det same som å kome dit eg budde saman med mor og far min. Det var der dei gode klemmane, dei trygge fanga og den vante lukta var.

Fortsett å lese «Å KOME HEIM»

Det var så opplagt den gongen. Eg skulle flytte ut, studere og treffe nye folk. Det vart aldri slik at eg flytta heim att. Men så vart eg eldre, og lengten etter dalen vart sterkare. Eg måtte hit oftare.

Kvar gong eg er på Ål, bur eg her:

Fortsett å lese «FRÅ ÅL, VEIT DU»

HEIME PÅ ÅL

Kjære folk!

I april i år fann eg ein invitasjon i postkassa. «Kjære 50-årskonfirmant!»
Det seiest at tida går så fort for gamle folk … men gamal er eg då slett ikkje, sjølv om eg har mista både karriera og sprettrumpa. Eg måtte likevel vedkjenne meg at eg ikkje kunne begripe kvar alle desse åra hadde tatt vegen. Er det femti år sidan eg fekk bunad, sidan eg var midt i mi fyrste forelsking, sidan eg gjekk på dans på Sundrehall for fyrste gong og kjende våren bruse i tre-firedelstakt?

Eg takka ja til invitasjonen. Eg gledde meg, men gleda hadde og molltonen i seg.

Fortsett å lese «HEIME PÅ ÅL»

Karen-Margrethe Erlandsrud

Har etter mange tiår med bustad utanfor Hallingdal, flytta heim att til Ål. Har hatt ei mangslungen karriere i skuleverket. Er kone, mor, farmor og bonus både det eine og det andre.
Kvifor byrjar ei såpass godt vaksen dame å skrive blogginnlegg? Kombinasjonen av å vere grublande, nysgjerrig og skriveglad har skapt eit behov for å ha ei flate å uttrykkje seg på. Derfor er det stor stas når såpass mange finn glede i å lese.
Her er det lite tull og jåleri, men mange tankar om både fakta og fantasi, røyndom og draumar.